بسیاری از بومیان اولیه آمریکای شمالی از نوع مشابهی از کفش ها به نام موکاسین استفاده می کردند بسیاری از مدل ها با مهره های مختلف و سایر زیور آلات تزئین شده بودند.
از آنجا که تمدن ها شروع به توسعه کردند، صندل های بند دار پوشیده شدند این عمل از تصاویر آنها در نقاشی های دیواری مصر باستان مربوط به 4000 سال قبل از میلاد است.
یک جفت در اروپا پیدا شد که از برگ های پاپیروس ساخته شده بود و قدمت آن به حدود 1500 سال پیش می رسد اینها همچنین در اورشلیم در زمان عیسی مسیح پوشیده می شدند.
صندل های بنددار توسط بسیاری از تمدن ها پوشیده می شد و از مواد مختلفی ساخته می شد صندل های مصری از پاپیروس و برگ خرما ساخته می شدند در هند آنها را از چوب می ساختند.
کاه برنج در چین و ژاپن استفاده می شد از برگ های گیاه سیزال برای ساختن ریسمان صندل در آمریکای جنوبی استفاده می شد، در حالی که بومیان مکزیک از گیاهان یوکا استفاده می کردند.
در حالی که صندل های بنددار پوشیده می شد، بسیاری از مردم باستان مانند مصریان، هندوها و یونانی ها نیازی به کفش نداشتند و بیشتر اوقات ترجیح می دادند با پای برهنه راه بروند.
مصری ها و هندوها ازکفش چرم اداری پاشنه دار زینتی استفاده می کردند که هیچ محافظتی از پا نداشت تا حد زیادی، یونانیان باستان کفش را غیر زیبا و بی فایده می دانستند.
کفش‌ها عمدتاً در تئاتر به عنوان وسیله‌ای برای بلند کردن قد استفاده می‌شدند، اما بسیاری ترجیح می‌دادند پابرهنه بروند ورزشکاران با پای برهنه و برهنه در بازی های المپیک باستان شرکت کردند.
حتی خدایان و قهرمانان برای اولین بار پابرهنه توصیف شدند و جنگجویان هوپلیت با پاهای برهنه جنگیدند و اسکندر مقدونی با لشکرهای پابرهنه خود امپراتوری وسیع را فتح کرد اعتقاد بر این است که دوندگان در یونان باستان نیز با پای برهنه می دویدند.
فیدیپید، اولین دونده ماراتن، از آتن تا اسپارتا را در کمتر از 36 ساعت دوید پس از نبرد ماراتون، او مستقیماً از میدان جنگ به سمت آتن دوید تا آتنیان را از آخرین اخبار مطلع کند.
رومی ها که در نهایت یونانیان را فتح کردند و چندین جنبه از فرهنگ آنها را پذیرفتند، برداشت خود را در مورد کفش و لباس اتخاذ نکردند.
لباس رومانیایی ها به عنوان نشانه ای از قدرت و کفش به عنوان یک ضرورت برای زندگی در دنیای متمدن تلقی می شد، اگرچه بردگان یا فقرا معمولاً پابرهنه می رفتند اشاره های متعددی به این واقعیت وجود دارد که کفش در زمان های کتاب مقدس پوشیده می شد.
در عروسی های این دوره، پدر یک جفت کفش به دامادش می داد تا نماد انتقال قدرت باشد برده‌ها عموماً پابرهنه بودند و کفش‌ها در زمان‌های کتاب مقدس نشان آزادی محسوب می‌شدند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.